Gedichten

47. Moeder

Wereldoorlog één was nog in volle gang
er kwam een kind ter wereld
zij was meteen al bang.

Zij was de eerste van de negen
waarvan er drie weer terug gegeven
het woordje liefde werd niet veel gebruikt
zo kan het dat verdriet en boosheid snel ontluikt.

Elk leven vindt zijn eigen weg
met wat geluk en soms ook pech
toch is hij wel gekomen
het maatje van haar dromen.

Zelf kreeg zij ook een kind
wat moeilijk wilde komen
kom, nu niet langer schromen
het is het leven dat begint.

Ook dan is het weer oorlog
het is dan wereldoorlog twee
ik vroeg het aan mijn engel
ga jij dan met me mee?

Er kwam veel op ons pad
wellicht omdat de liefde toen ontbrak
het was moeizaam laveren
toch steeds blijven proberen.

De vorm was wel gevonden
we likten onze wonden
en hielden van elkaar
misschien al duizend jaar.

Haar eeuw zou nog drie dagen tellen
toen haar engel kwam vertellen
je tijd is om het is nu klaar
de Liefde neemt je mee naar daar
waar alles liefde is
en nooit meer het gemis.

© Christien Naber oktober 2018

Plaats een reactie