De klok tikt weg de nachtelijke gedachten
zo in de trant van, als en dit of had ik maar
het zijn er veel maar zelfs niet een is bruikbaar
een meanderend spel vult zo de nachten.
Het is dor en neemt zijn tijd
tot dat de zon komt stralen
om de dorheid op te halen
en te smelten in het licht.
De dag is nieuw, blank nog niet ingevuld
zoals het leven is gegeven
ontluiken bloemen, planten, mensen door geduld
een vriendelijk gezicht, een hoopvol bericht
geeft leven.
….
© Christien Naber 2019
….
Schilderij: Sunset in the steppes, 1900, Arkhip Kuindzhi
Mystiek Schrift 