66. Liefde

Wanneer de liefde is ontloken
de nevel kust het land
dit wordt een dag zon overgoten
gaan passie, hartstocht hand in hand.

Het land kleurt in het stralend licht
een bries, het groen , de bomen,
ik zie je lippen, krullend haar, je liefdevol gezicht.

We liggen op het zachte mos
van strelen, kussen , liefde geven
getuigen niet alleen de bomen
maar zelfs het hele bos.

De dag verglijdt langzaam in de avond
de avond in de nacht
en als de zon dan weer gaat schijnen
is het de liefde die ons wacht.

 

© Christien Naber november 2018

© Love Portrait – Pasteltekening 2011/9 Mirthe Sleper

19. In vrijheid verbonden

De liefde is het instrument
dat ieder mens goed kent
het geeft, is onbaatzuchtig
niet zomaar iets, niet vluchtig.

Het laat je vrij en maakt je blij
er is een diep verbonden
in liefde ongeschonden.

Eerst waren er de woorden
als lieflijke akkoorden
je luistert naar elkaar
vertelt, de weg is daar.

Het spreken is niet meer van belang
gesprekken zijn allang vervlogen
het lichaam weg, de geest naar huis
wat blijft is mededogen.

Zie een bijzonder fenomeen
dat zielen uit de zelfde klas
nooit zullen zijn, alleen.

Wanneer je dan je lichaam hebt verlaten
het vreugde volle blijft altijd
ook kun je altijd samen praten
de geest is vrij, de hemel wijd.

Zo hoef je nooit te missen
zij die zijn heen gegaan
niet bang zijn te verliezen
Liefde zal altijd bestaan.

 

© Christien Naber november 2018

1. Het lied

Het hoofd schrijft vele woorden
zoals muziek akkoorden maakt
waardoor een heel mooi lied ontstaat
dat iedereen kan horen.

Een vers van hoe met zachte kracht
de Liefde werd geboren
hoe wij toen leerden spelen
in wijsheid konden delen.

Dan de rust verstoord
liefde in de kiem gesmoord
het werd toen macht en heel veel geld
dat werd de mensen steeds verteld.

Het lied klonk vals de mens was moe
het spelen zelfs vergeten
door angsten na gezeten
waar moesten wij naar toe.

Zoals een schaduw in de nacht
de wilde woestenij die wacht
waar kon ik toch beginnen
de route die de uitkomst bracht
dat was de weg naar binnen.

© Christien Naber oktober 2018

47. Moeder

Wereldoorlog één was nog in volle gang
er kwam een kind ter wereld
zij was meteen al bang.

Zij was de eerste van de negen
waarvan er drie weer terug gegeven
het woordje liefde werd niet veel gebruikt
zo kan het dat verdriet en boosheid snel ontluikt.

Elk leven vindt zijn eigen weg
met wat geluk en soms ook pech
toch is hij wel gekomen
het maatje van haar dromen.

Zelf kreeg zij ook een kind
wat moeilijk wilde komen
kom, nu niet langer schromen
het is het leven dat begint.

Ook dan is het weer oorlog
het is dan wereldoorlog twee
ik vroeg het aan mijn engel
ga jij dan met me mee?

Er kwam veel op ons pad
wellicht omdat de liefde toen ontbrak
het was moeizaam laveren
toch steeds blijven proberen.

De vorm was wel gevonden
we likten onze wonden
en hielden van elkaar
misschien al duizend jaar.

Haar eeuw zou nog drie dagen tellen
toen haar engel kwam vertellen
je tijd is om het is nu klaar
de Liefde neemt je mee naar daar
waar alles liefde is
en nooit meer het gemis.

© Christien Naber oktober 2018

6. Stil verlangen

 

Uit stil verlangen liefde en dromen
ben ik ter wereld gekomen
met mijn engel het plan gemaakt
van uit eeuwigheid aangeraakt.

Ik wil, moet, mag weer leren
van goed en kwaad op schreden terug te keren.
Het is niet nieuw ik was hier meer
alles herhaald zich keer op keer.
Ik weet, dit heb ik meer gezien
nog niet begrepen, heel misschien.

Ik wilde alles weten
om nooit meer te vergeten
de levens die ik zag,
uit lang vervlogen eeuwen
soms mooi, vaak hard gelag.

Ik wil naar huis mijn echte Thuis
om nooit meer terug te keren.
De Bron die was verlaten het verlangen heeft gewekt
ging eeuwen langs het zelfde pad
is niet veranderd en doet dat
nooit, ook als ik weer vertrek.

Christien 29-9-2018